Dialog społeczny to bez wątpienia podstawa systemu demokratycznego. Konieczność stosowania jego zasad wydaje się być niepodważalna. Rodzi się zatem pytanie, dlaczego tak rzadko mamy z nim do czynienia i w czym tkwią przyczyny niechęci do inicjowania i uczestniczenia w jego różnych formach.

Być może przyczyną jest strach przed nieznanym czy brak przykładów i sprawdzonych metod. Dlatego warto przedstawić przedsięwzięcie, jakiego podjęła się Warszawa w obszarze miejskiej polityki transportowej, licząc, że ten przykład zachęci do stosowania w innych aspektach życia społecznego.
„Pojęcie dialogu społecznego wiąże się z możliwością reprezentacji interesów poszczególnych partnerów społecznych, którzy w nim uczestniczą. (…) Dla administracji publicznej najważniejszym celem prowadzenia dialogu jest zapewnienie warunków dla harmonijnego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz uniknięcie potencjalnych konfliktów społecznych. Mówiąc o dialogu, należy obecnie brać pod uwagę wszelkie formy współpracy z całym spektrum organizacji określanych mianem grup interesu czy grup nacisku. Grupy te tworzone są najczęściej na zasadzie dobrowolności przez ludzi pragnących chronić lub popierać wspólny interes lub sprawę. (…) Niewątpliwie korzyścią ze współpracy – w tym konsultowania się z potencjalnie zainteresowanymi – jest dla administracji publicznej legitymizacja działania. Oznacza ona przyzwolenie na wdrażanie polityki, ewentualną pomoc w jej wd...