Wawrzynki należą do rodziny wawrzynkowatych (Thymelaeaceae). Naukowa nazwa rodzajowa Daphne wywodzi się od greckiej nimfy Dafne, ulubienicy Artemidy. Ścigana przez zakochanego w niej Apollina błagała bogów o ratunek. Zeus zamienił ją w drzewo laurowe ? wawrzyn, poświęcone odtąd Apollinowi. Obecnie prawdziwy wawrzyn to Laurus nobilis L. Nazwa ta została odniesiona do wawrzynków ze względu na ich podobieństwo do wawrzynków zawsze zielonych, np. do wawrzynka główkowego (Daphne cneorum L.). Do rodzaju wawrzynek (Daphne) należy około 50 gatunków występujących w Europie i Azji, najczęściej w lasach lub wysokich górach. W Polsce naturalnie występują dwa gatunki: już wspomniany wawrzynek główkowy i wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.). W naszych ogrodach botanicznych i arboretach, oprócz gatunków już wymienionych, spotykanych jest sporadycznie łącznie około 16 innych. W czasie surowych rośliny te zim w różnym stopniu podmarzają lub wymarzają. Do uprawy na terenach zieleni przydatne są obydwa gatunki rodzime.

Opis gatunków

Wawrzynek główkowy rośnie dziko w górach środkowej, południowej i południowo-wschodniej Europy, aż do zachodniej Ukrainy. W Polsce, w swoim czasie, najliczniej występował na Wyżynie Sandomierskiej w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego, w Kotlinie Sandomierskiej i w kilku miejs...