Władztwo planistyczne gminy
Zgodnie z art. 4 ust. 1 Ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU nr 80, poz. 717, z późn. zm. – u.p.z.p.), w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) następuje ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz wyznaczenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Jest to związane z uprawnieniem gmin, często określanym jako „władztwo planistyczne”.
W literaturze przedmiotu władztwo planistyczne rozumiane jest jako przekazanie przez ustawodawcę kompetencji w zakresie władczego przeznaczenia i ustalania zasad zagospodarowania terenu1. Taka funkcja planu powoduje jednocześnie, że w załączniku graficznym do m.p.z.p. za pomocą linii rozgraniczających należy rozdzielić na rysunku planu tereny, dla których przewiduje się określone, zazwyczaj różne przeznaczenie, a zatem także inne ustalenia. Pozwala to na jednoznaczne określenie możliwości zabudowy i zagospodarowania terenu zarówno przez właścicieli nieruchomości, których dotyczą ustalenia m.p.z.p., jak i nieruchomości sąsiednich oraz przez organy administracji architektoniczno-budowlanej, na etapie realizacji zamierzeń budowlanych. Jednoznaczne określenie dopuszczalnego przeznaczenia i sposobu zagospodarowania terenu ma również znaczenie w innych przewidzianych prawem przypadkach, m.in. przy wydawaniu decyzji o środowiskowy...
