Do współspalania wykorzystuje się rozmaite rodzaje biomasy. Drewno kawałkowe, wióry i trociny, brykiet, pelet to przykłady surowców pochodzenia drzewnego. Innymi są słoma, odpady pochodzenia zwierzęcego, ziarno, osady ściekowe, materiały biopochodne, czy też rośliny ze specjalnych upraw energetycznych. Każde z przedstawionych paliw posiada indywidualną charakterystykę, w tym zawartość wilgoci, popiołu, części lotnych, masy palnej czy wartości opałowej. Istotne parametry, poza stopniem uwęglenia, to nasycenie tlenem oraz chlorem, czyli pierwiastkami, których związki chemiczne mają poważny wpływ na zachowanie się płomienia podczas spalania oraz na stan powierzchni ogrzewalnych w kotłach.

Zagrożenia i możliwe przeciwdziałanie

W zależności od wybranego sposobu prowadzenia współspalania, należy dokonać modernizacji układu kotłowego. Głównymi zagrożeniami, jakie pojawiają się wraz z zastosowaniem dodatków biomasowych, są m.in. wzmożone wytwarzanie spalin, intensywne popielenie oraz żużlowanie, jak również występowanie atmosfery redukcyjnej. Pierwsze z wymienionych dotyczy znacznej zawartości części lotnych w paliwie dodatkowym. Skorelowany jest z tym problem wyraźnego zawilgocenia tychże spalin. Bardzo często doprowadza to do uszkodzenia wentylatorów wskutek korozji chemicznej lub mechanicznej (erozja). Najskuteczniejszą możliwością przeciwdziałania temu zjaw...