Instalacje ujmujące i wykorzystujące biogaz wysypiskowy pojawiły się na krajowych wysypiskach na początku lat 90. W tym okresie, dla maksymalizacji wykorzystania objętości składowisk, prowadzono na większych obiektach zagęszczanie odpadów za pomocą różnego typu spychaczy, a następnie kompaktorów.

Pierwsze instalacje aktywnego odgazowania wysypisk za pomocą ssaw i pochodni, oparte na zasadach naukowych, uruchomiono na wysypisku Nowosolna oraz w Krakowie. Wydajność pierwszej łódzkiej instalacji wynosiła 500 m3/h, zaś krakowskiej – 250 m3/h ujmowanego i spalanego w pochodni biogazu. Rozwiązania zastosowane we wspomnianych instalacjach, zwłaszcza sposób ujmowania biogazu ze złoża, był naśladowany w innych polskich instalacjach biogazowych. Konieczność neutralizacji biogazu jest unormowana przepisami prawa.
Coraz większe zainteresowanie budzi gospodarcze wykorzystanie biogazu wysypiskowego, jako taniej energii. Sprzyja temu m.in. Rozporządzenie Ministra Gospodarki w sprawie obowiązku zakupu energii elektrycznej i cieplnej ze źrodeł niekonwencjonalnych.

Potencjał biogazowy krajowych wysypisk

Według danych GUS w 1998 roku w Polsce wywieziono na składowiska 12,27*106 Mg odpadów komunalnych, o średnio 38% zawartości składników organicznych podlegających fermentacji. Teoretyczny potencjał gazowy polskich wy...