Zbudowano go w 1730 r. w stylu barokowo-rokokowym wg projektu Bartolomea Rastrellego (architekta barokowego pochodzenia włoskiego) jako letnią posiadłość Ernsta Johanna von Birona. Po III rozbiorze Polski caryca Katarzyna podarowała go swojemu kochankowi, księciu Zubowowi, a po jego śmierci pałac odziedziczyła żona ? Tekla Walentynowicz, matka przyszłego generała gubernatora warszawskiego księcia Pawła Szuwałowa. W rękach rodziny Szuwałowów pałac pozostał do 1917 r. Po I wojnie światowej stał się własnością państwa łotewskiego. Obecnie w gruntownie odnowionym pałacu mieści się muzeum. Są w nim również kwaterowani przedstawiciele państw obcych podczas oficjalnych wizyt na Łotwie.

Zwiedzanie założenia

Do pałacu podchodzi się etapami. Najpierw przechodzimy przez wąskie gardło stajni zbudowanych pod kątem w stosunku do fasady pałacu. W ten sposób zamknięto trójkątną przestrzeń przed rezydencją. Następnie po przejściu przez bramę główną z potężnymi lwami na bocznych kolumnach wkraczamy w świat baroku. Do zwiedzania udostępniono 43 pomieszczenia pałacu z zachowanym wyposażeniem oraz wspaniałą klatką schodową z bogatą dekoracją oraz wysokimi oknami. Spośród wszystkich pomieszczeń najbardziej urzekły nas: Złota Sala z wykonanymi na stropie malowidłami przedstawiającymi takie cnoty jak: siła, mądrość, prawda, szczerość i doskonałość, a pod stropem na ścianie umiejscowiono alegorie, m.in. muzyki, architektury, ogrodnictwa, pasterstwa, rybołów...