Prace firmy Kemira nad identyfikacją i wprowadzeniem na rynek coraz lepszych rozwiązań aktualnych problemów, z którymi borykają się firmy wodno–ściekowe, znajdują swój wyraz w najnowszych osiągnięciach dotyczących kontroli zapachu i septyczności. Aktualnie za optymalne uznaje się zastosowanie soli azotanowych lub związków żelaza. Azotan żelaza jest kombinacją wymienionych wyżej komponentów. Jednak indywidualne podejście do konkretnego problemu powoduje, że czasami stosuje się również azotan sodu lub magnezu.

Oprócz samego chemizmu reakcji, problemem jest aplikacja – rozproszone dozowanie, niewielkie zużycie chemikaliów w wielu miejscach sieci, dawki zależne od warunków atmosferycznych. Wdrożenie systemu dozującego chemikalia, zapobiegające tworzeniu się uciążliwych zapachów, to doskonały przykład działań interdyscyplinarnych, łączących chemię, inżynierię środowiska i automatykę.

Identyfikacja problemu

Organizmy biologiczne w systemach kanalizacyjnych, w zależności od sposobu oddychania, można podzielić na trzy główne kategorie: bakterie aerobowe (zużywające tlen), bakterie fakultatywne (zużywające azotany) i bakterie anaerobowe (zużywające siarczany i węgiel).
Wystąpienie septyczności w kanalizacji jest równoległe z rozwojem sieci kanalizacyjnych i zbiorczych. Ograniczona ilość rozpuszczonego tlenu oraz azotany są konsumowane przez biomasę, obecną w kanalizacji i przyczepioną do ścian kanałów. Jeśli nie dojdzi...