Każdy słyszał o popularnych „tujach” i wie, co to jest „żywopłot”. Nie każdy jednak zna pochodzenie tych roślin, ich cechy szczególne, właściwości, potrzeby i spektrum zastosowań. 

Żywotnik (Thuja) obejmuje 6 gatunków zimozielonych drzew naturalnie występujących w Ameryce Północnej i Azji. Rośliny te osiągają od kilku (żywotnik koreański) do 60 m wysokości (żywotnik olbrzymi). Ich pędy są płaskie – rozgałęzione w jednej płaszczyźnie. Ulistnienie w postaci igieł jest charakterystyczne dla siewek i roślin młodocianych. U form przejściowych tworzą się łuski, które stanowią dominujący typ ulistnienia u egzemplarzy dorosłych. Łuski ściśle przylegają do gałązek i różnią się swoim kształtem w zależności od położenia – na środku lub z boku pędów. Łuski zawierają tujon – olejek eteryczny o charakterystycznym, intensywnym zapachu, uwalniający się po roztarciu gałązek, niesłusznie obwiniany za toksyczne działanie. Ten sam związek chemiczny występuje m.in. u bylicy pospolitej, piołunu czy wrotyczu pospolitego – roślin, które wykorzystuje się do produkcji alkoholi typu absynt czy piołunówka. Kwiaty żywotników są rozdzielnopłciowe, występują w postaci szyszek. Szyszki męskie są bardzo drobne, czerwonawe, tworzą się na końcach gałązek. Szyszki żeńskie są większe, ale nadal małe, z...