– Park kulturowy jest narzędziem prawnym. To prawo miejscowe, które da nam możliwość lepszej egzekucji dotyczącej estetyki tej przestrzeni i publicznej aktywności w niej. To jest coś, czego nam na pewno brakowały przez ostatnie lata – wyjaśnia powody wprowadzania Parku Kulturowego w rejonie Starego Miasta, Mariusz Wiśniewski, zastępca prezydenta Miasta Poznania.
Park kulturowy to jedna z form ochrony krajobrazu kulturowego, określonych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
– Praktyka wprowadzenia parków w innych miastach – Krakowie, Wrocławiu i Łodzi – pokazała, że ta forma ochrony zabytków daje gminom – w konsultacji z zainteresowanymi podmiotami i mieszkańcami – możliwość kształtowania polityki estetycznej – przekonuje Mariusz Wiśniewski.
– Dobrym przykładem może być ulica Floriańska w Krakowie. Po wprowadzeniu zmian różnica pomiędzy stanem obecnym, a tym sprzed 10 lat jest diametralna na plus. Z czasem również tamtejsi mieszkańcy i przedsiębiorcy zauważyli, że ta ulica złapała innych oddech i jest ona inaczej postrzegana i przyciąga ludzi – dodaje zastępca Jacka Jaśkowiaka.
W stolicy Wielkopolski konieczność uporządkowania przestrzeni publicznej Śródmieścia Poznania, zwłaszcza w rejonie Starego Miasta, ujawniły prace nad “Zintegrowanym Programem Odnowy i Rozwoju Śródmieścia Poznania na lata 2014 – 2030”. W programie, przyjętym uchwałą Rady Miasta Poznania 10 grudnia 2013 roku, znalazł się zapis o potrzebie utworzenia w Poznaniu Parku Kulturowego Stare Miasto.
– Zasady kształtowania wizerunku Starego Miasta zostały już w dużej mierze sformułowane w miejskich dokumentach i opracowaniach, dotyczących m.in. polityki reklamowej oraz zasad lokalizacji ogródków gastronomicznych. Celem utworzenia parku kulturowego jest zebranie tych zasad jako aktu prawa miejscowego oraz umożliwienie ich skutecznego stosowania – tłumaczy Joanna Bielawska-Pałczyńska Miejski Konserwator Zabytków w Poznaniu.
Komentarze (0)