Krzysztof Kasprzak

W wyniku przebudowy krajowych przepisów ochrony środowiska nastąpiła kolejna nowelizacja ustawy o ochronie przyrody1, 2 przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy „wprowadzającej”3. Dotyczy ona głównie włączenia do tej ustawy, przy jednoczesnej częściowej zmianie, przepisów związanych z ochroną zieleni na terenach miast i wsi. Dotąd uwzględnione były one w nieobowiązującej już ustawie o ochronie i kształtowaniu środowiska4 i nie zostały włączone do obowiązującej od 1 października 2001 r. ustawy – Prawo ochrony środowiska5.

Ochrona zieleni miejskiej i wiejskiej

Ustawowa ochrona przyrody to także zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie terenów zieleni w miastach i wsiach, w szczególności ochrona drzew oraz krzewów. Tereny zieleni w miastach i wsiach o zwartej zabudowie to miejsca przeznaczone na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, zdrowotne, dydaktyczno-wychowawcze i estetyczne. Są to głównie: parki, zieleńce, bulwary, promenady, ogrody jordanowskie, ogrody botaniczne i zoologiczne, ogrody etnograficzne, wystawy ogrodnicze i rolne, ogrody zabytkowe, cmentarze grzebalne i niegrzebalne, grzebowiska zwierząt, grodziska, kurhany, zabytkowe fortyfikacje, ogrody przydomowe i zieleń osiedlowa. Za drzewostan o charakterze parkowym uważane są zespoły drzew i innej roślinności ukształtowane funkcjonalnie i plastycznie, mające wart...