Wielkość powierzchni terenów, które są zdegradowane przez przemysł, wynosi obecnie ponad 8 tys. km2. Od dawna podejmowane są działania rekultywacyjne, ale czy właściwe? Po latach doświadczeń znane są już lepsze i gorsze wyniki tych działań.
W dniach 19-20 października br. osoby poszukujące rozwiązań w rekultywacji terenów zdegradowanych przez przemysł zgromadziły się na Konferencji Naukowej „Rekultywacja terenów uprzemysłowionych”, zorganizowanej przez Politechnikę Śląską (PŚ) w Gliwicach. Zjechało się na nią blisko 90 osób, wśród których znaleźli się reprezentanci zarówno przemysłu wydobywczego, jak i branży rolniczej oraz samorządów.
Konferencję rozpoczął referat Marka Pozziego, profesora PŚ, poświęcony uregulowaniom formalno-prawnym rekultywacji oraz zagospodarowania terenów uprzemysłowionych. Zwrócił on uwagę, iż obecnie w polskim prawie nie ma zdefiniowanego pojęcia terenów poprzemysłowych, a szerszego ujęcia tej tematyki w przepisach powinniśmy się doczekać do końca kwietnia 2007 r. (zgodnie z zobowiązaniem transponowania zapisów Dyrektywy 2004/35/WE w sprawie odpowiedzialności za zapobieganie i naprawę szkód w środowisku). Otwierając część poświęconą przeobrażeniom chemicznym spowodowanym przez przemysł, następną prelekcję wygłosił dr Sebastian Stefaniak z Polskiej Akademii Nauk, który mówił o przemianach chemicznych w odpadach górniczych na przykładzie zwałowiska w Czerwionce-Leszczynach. Druga część Konferencji rozpoczęła się od referatu prof. ...