Wspólnotowe podejście może pomóc
Ochrona środowiska od powołania Unii Europejskiej stała się jednym z jej najważniejszych wyzwań. W ciągu ostatnich 30 lat ciągle wzrastało znaczenie tej problematyki w UE. Już w latach 70. ubiegłego wieku, czyli u początków tworzenia unijnego prawa środowiskowego, naczelnym mottem Wspólnoty było hasło „ochrona środowiska nie zna granic”.
Warto wspomnieć, że pierwsze wytyczne unijne dotyczyły badań i oznakowania niebezpiecznych chemikaliów, ochrony wody pitnej, kontroli emisji SO2, iNOx. Wspólnotowe przepisy środowiskowe lat 70. i 80. XX w. zobowiązywały do poprawy warunków życia i pracy obywateli. W 1987 r. dla rosnącej ilości regulacji prawnych stworzono formalną podstawę prawną, czyli Ujednolicony Europejski Akt. Sformułowane zostały w nim trzy cele: ochrona środowiska, ochrona zdrowia ludzkiego oraz roztropne i racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych. W Traktacie z Maastricht w 1992 r. koncepcji zrównoważonego rozwoju nadano podstawy prawne, a pięć lat później w Amsterdamie obszar ten został uznany za jeden z celów priorytetowych Unii. W traktacie tym pkt 6 nakłada obowiązek włączania polityki środowiskowej do innych polityk wspólnotowych, dotyczących zatrudnienia, energii, rolnictwa, handlu wewnętrznego, przemysłu, gospodarki i komunikacji.
Dotychczas w UE powstało ok. 200 zarządzeń i wytycznych w zakresie ochro...
