Sosna czarna
Sosna czarna
Sosna czarna (Pinus nigra) należy do drzew szczególnie przydatnych do uprawy w miastach. Wśród gatunków iglastych jeszcze tylko cis pospolity (Taxus baccata) i jodła jednobarwna (Abies concolor) dorównują jej tolerancją na warunki miejskie. W młodości pień ugałęziony jest od samej powierzchni gleby. Z wiekiem oczyszcza się powoli, a drzewa dojrzałe mają już koronę luźniejszą, zbudowaną z gałęzi niemal prostopadle wyrastających z pnia, nazywanego u iglastych strzałą.
Warto wiedziećZimą najładniej wyglądają drzewa iglaste, o zawsze zielonych igiełkowatych lub łuskowatych liściach, zwłaszcza przystrojone białymi czapami śniegu bądź srebrzystym szronem. Nadmierna ilość mokrego śniegu może rozłamywać gałęzie, dlatego z młodych drzew należy go otrząsać.
Drzewo z południa
Obszar naturalnego występowania sosny czarnej obejmuje góry północno-zachodniej Afryki, południową Europę i Azję Mniejszą. Znane są cztery podgatunki: austriacki, krymski, pirenejski i korsykański. W Polsce najczęściej uprawiany jest podgatunek austriacki (Pinus nigra subsp. nigra). Występuje od Austrii do środkowych Włoch, Grecji i byłej Jugosławii. Rośnie tam na glebach niezbyt głębokich do płytkich, często kamienistych (skalistych), średnio żyznych, przepuszczalnych, także na skałach wapie...
