Jarząb brekinia (Sorbus torminalis) należy do rodziny różowatych (Rosaceae) i jest blisko spokrewniony z powszechnie znaną jarzębiną (S. aucuparia). Mimo iż to gatunek rodzimy, jarząb ten jest bardzo słabo znany. W Polsce osiąga północno-wschodnią granicę zasięgu i jako gatunek rzadki, a nawet zagrożony wyginięciem, od 1946 r. podlega całkowitej ochronie prawnej. Nieliczne jego stanowiska, często pojedyncze drzewa, znajdują się w lasach liściastych i mieszanych, w południowej i zachodniej części kraju. Jarząb ten rośnie w 26 rezerwatach przyrody. W Wielkopolsce znane są zwłaszcza rezerwaty: Bytyńskie Brzęki i Kawęczyńskie Brzęki. Brzęk to także polska nazwa tego drzewa. W całym kraju miano pomnika przyrody zyskało 50 drzew brekini, najwięcej w woj. kujawsko-pomorskim i wielkopolskim. Najgrubszy z nich ma pień o obwodzie 226 cm i znajduje się w lesie Leśnictwa Dusocin, Nadleśnictwa Jamy, należącego do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu. Na miejskich terenach zieleni jarząb spotka się sporadycznie.

Ładne drzewo            
Jarząb brekinia na stanowiskach naturalnych wyrasta do wysokości 20 (25) m, w uprawie osiąga ok. 10-15 m. Rośnie szybko. Wykształca jeden pień, sporadycznie kilka. Wygląd korowiny pnia może być zróżnicowany – u młodych drzew jest ona gładka i ciemnoszara, u starszych – ciemnobrązowa, spękana w dr...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?