Eksponowanie dzikich zwierząt jest praktykowane przez ludzi od tysięcy lat. Koncepcje i metody projektowania otoczenia ekspozycji uległy w tym okresie zasadniczych zmianom.
 
Dwory królewskie starożytnego Egiptu, Rzymu i Chin posiadały kolekcje lub menażerie zwierząt trzymanych w klatkach dla rozrywki własnej i uprzywilejowanych gości. Wiadomo także, iż kolekcje takie były popularne na dworach królewskich w XVI, XVII, XVIII w. Zwierzęta w tych menażeriach były często darami dla rodzin królewskich od podróżników, którzy przywozili nieznane gatunki ze swoich wypraw i ofiarowali je w nadziei uzyskania wsparcia finansowego dla przyszłych ekspedycji.
Jednakże w tamtych czasach miejsca przetrzymywania zwierząt nie były budowane z myślą o odtworzeniu ich naturalnego środowiska. Były to zwykle proste klatki, czasem wymyślnie ozdabiane, aby nawiązywały do stylu architektury ogrodu lub dworu, w którym je umieszczano. Na przykład pomieszczenia dla zwierząt menażerii w Wersalu (początek XVIII w.) umiejscowione były w niewielkich willach.
Czasami klatki dekorowano w taki sposób, aby ich wygląd sugerował region pochodzenia zwierząt lub by nawiązywał do legendy poszczególnych gatunków. Klatki czasami umieszczano nawet w budynkach, których wygląd był stylizowany, by przypominały rodzime otoczenie prezentowanych stworzeń. Obserwator mi...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?