Ustawa z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (DzU nr 152, poz. 897) wprowadziła do ustawy o odpadach definicję regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych (RIPOK), wyszczególniając wśród tego typu obiektów m.in. instalacje do termicznego przekształcania odpadów oraz instalacje zapewniające mechaniczno-biologiczne przetwarzanie zmieszanych odpadów komunalnych (MBP).

Muszą one posiadać moce przerobowe wystarczające do przyjęcia i przetworzenia odpadów z obszaru zamieszkanego przez co najmniej 120 tys. mieszkańców oraz spełniać wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii.

Liczne doświadczenia dowodzą, że dolną granicą opłacalności funkcjonowania klasycznych instalacji do termicznego przekształcania odpadów komunalnych z kotłem rusztowym (tzw. spalarni odpadów, chociaż najlepiej byłoby je nazywać ?elektrociepłowniami na odpady/paliwo z odpadów?) jest ok. 200 tys. Mg odpadów na rok, co odpowiada obszarowi zamieszkanemu przez blisko 600 tys. osób. Nietrudno zauważyć, że liczba dobrych miejsc dla lokalizacji takich instalacji w Polsce jest ograniczona. W zasadzie można brać pod uwagę tylko największe miasta oraz konurbację górnośląską i Trójmiasto. W pozostałych obszarach jedynym rozwiązaniem, przy aktualnym stanie rozwoju technologii odpadowych, są instalacje MBP.

Zło konieczne?

...