Po odzyskaniu przez Polskę własnej państwowości przystąpiono do tworzenia państwowej organizacji ochrony przyrody, której przewodnictwo, choć jeszcze nieformalnie, objął na początku 1919 r. Władysław Szafer.

Sprawy ochrony przyrody w II RP znalazły się w gestii ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego, którym był wtedy Jan Łukasiewicz. Powstanie pierwszej organizacji ochronnej, jaką była Tymczasowa Państwowa Komisja Ochrony Przyrody, nastąpiło na zjeździe działaczy ochrony przyrody 17 grudnia 1919 r. Komisja ta w 1925 r. przekształciła się w Państwową Radę Ochrony Przyrody, istniejącą do dziś. Jednak jeszcze przed powstaniem Komisji został wydany pierwszy akt prawny dotyczący zabytków przyrody.

Pierwsze rozporządzenie

Ówczesny minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego 15 września 1919 r. wydał rozporządzenie o ochronie niektórych zabytków przyrody1. Należy pamiętać, że żadnych przepisów rangi ustawowej dotyczących ochrony przyrody w ścisłym tego słowa znaczeniu wtedy nie było, wobec czego podstawa prawna tego rozporządzenia była mocno wątpliwa, zresztą minister na żadną podstawę się nie powołał. Niemniej jednak warto je przypomnieć jako akt ukazujący bardziej intencje niż prawo.

Rozporządzenie zostało wydane celem ochrony zabytków przyrody, a jego przedmiotem był zakaz niszczenia, uszkadzania lub wywożenia z kraju wymienionych w nim okazów przyrody. Lista owych ok...