Sektor budowlany jest największym konsumentem surowców i energii w Niemczech. Wciąż zbyt wiele cennych i wyczerpujących się zasobów wykorzystuje się w nowych budynkach, a przy rozbiórce obiektów budowlanych materiały pochodzące z recyklingu w obiegu zamkniętym w zasadzie w ogóle nie są ponownie używane.

Skład materiałowy typowego budynku mieszkalnego z lat 60. uzmysławia, jak wiele surowców można tu „wydobyć” i ponownie wykorzystać lub poddać recyklingowi. Dla neutralnego klimatycznie sektora budowlanego istniejące budynki muszą być rozumiane jako banki materiałów.

Przepływ materiałów od produkcji szkła do jego recyklingu pokazuje jasno: recykling szkła typu float działa już bardzo dobrze, ale różnice jakościowe nie są odpowiednio uwzględniane. Dlatego też wysokiej jakości szkło architektoniczne nadal jest rzadko poddawane recyklingowi.

Instytut ift Rosenheim i Instytut Fraunhofera ds. Badań Produktów Krzemianowych ISC zbadały, jak przebiega recykling szkła płaskiego. Wynik: poziom recyklingu jest już bardzo wysoki, ale strumienie materiałów poddanych recyklingowi nie wracają do przemysłu szkła płaskiego w pożądanym stopniu.

Potrzebna ekologiczna transformacja gospodarki i społeczeństwa 

Do 2045 r. Niemcy mają stać...