Lasy na terenach miejskich stanowią enklawy przyrody, których człowiek nie zdołał jeszcze zniszczyć. Choć niezachwianie od lat istnieje presja inwestorska na ich zajęcie i przeznaczenie pod zabudowę, to w wielu wypadkach udało się jej oprzeć. 

Dlatego teraz jako homo sapiens możemy nadal je pielęgnować, chronić, rozwijać i wzmacniać. A nawet, byle rozsądnie, z nich korzystać. 

Ustawa i kontemplacja 

Lasem w rozumieniu art. 3 Ustawy z 28 września 1991 r. o lasach jest grunt: „o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony: a) przeznaczony do produkcji leśnej lub b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo c) wpisany do rejestru zabytków”.

Zgodnie z tym aktem prawnym, lasy mają ogromne znaczenie: chronią glebę przed zmywaniem czy wyjaławianiem, chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, mają też szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe, poprawiają mikroklimat miejski, a nawet są istotne dla obronności i bezpieczeństwa państwa. Ale to tylko niektóre z pożytków, jakie daje człowiekowi las. Ustawodawca nie napisał, że jest on, niejako dodatkowo, terenem kontemplacji, uprawiania sportu...