Upływający XXI w. nasuwa pytanie, czy istnieje otwarta przestrzeń dla kobiet w nadal tradycyjnych męskich zawodach. Współczesna historia twórczości kobiet jest nieznana przez ogół społeczeństwa. 

Jak wiele można się nauczyć od europejskich pionierek, aby poprawić kobiecy prąd osiągnięć zawodowych w architekturze, inżynierii i projektowaniu krajobrazu? Odpowiedź znajdujemy w podsumowującym obrazie twórczości architektki krajobrazu Ireny Bajerskiej. 

Irena Bajerska, polska architektka krajobrazu, kobieta obdarzona wielką wiedzą o naturze i potrzebach roślin, praktykując architekturę krajobrazu, w 2016 r. jako silny głos projektowy na arenie międzynarodowej, znalazła się w gronie stu utalentowanych kobiet, które nieodwracalnie wpłynęły na światowy nowoczesny design stuletniego okresu projektowego 1918–2018.

Irena Bajerska urodziła się 17 grudnia 1943 r. w niewielkiej wsi – Cisównicy, położonej w górach Beskidu Śląskiego, na południu Polski, w rodzinie o silnych tradycjach ogrodniczych. Zawsze otoczona przyrodą, była ciekawa ludzi, przestrzeni, w której żyją, i środowiska. Jako uczennica liceum lubiła rysować, grać na pianinie, pasjonowała ją także nauka i sport. Kiedy skończyła szkołę, wiedziała, co chce robić w przyszłości. Chciała rysować i mieć bliski kontakt z&nb...