W ciągu nadchodzącej dekady inwestycje w infrastrukturę i urbanizację spowodują, że forma i funkcjonowanie miast zmienią się radykalnie. Konceptualizacja metamorfozy miejskiej może przebiegać na wielu płaszczyznach: od żywiołu (pojedynczy budynek lub drzewo) do układu (ulica, droga lub kolej) po całą dzielnicę lub okolicę.

Towarzyszące tej zmianie zakłócenia i trudności w realizacji wynikają zazwyczaj z napięcia pomiędzy interesami jednostki i ogółu. Drogi przeznaczone dla pojazdów, które nie zapewniają przestrzeni pieszym czy rowerzystom, cieki wodne, które przekształcono w niedostępne lub ekologicznie dysfunkcjonalne, czy publiczna otwarta przestrzeń stracona na rzecz infrastruktury. Jak doprowadzić do korzystnej dla interesantów długotrwałej zmiany krajobrazu miejskiego i do jakich efektów powinniśmy dążyć? Pomyślna zmiana przestrzeni miejskiej wymaga nie tylko planowania strategicznego i projektowania w skali makro i mikro, ale również regulacji, które dostosowują relacje przestrzenne. Złożoność i liczba zaangażowanych stron sprawiają, że proces ten może zboczyć z wyznaczonego kierunku, o czym przekonały się władze lokalne Australii. Do 2030 r. planują wprowadzanie zmian na powierzchni ok. 1,4 tys. km2 poprzez zrealizowanie projektów rewitalizacji centrum miast. Planiści i ...