Chemia w oczyszczaniu ścieków
dr hab. inż. Zbigniew Heidrich
prof. PW, Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego
Wydział Inżynierii Środowiska
Politechnika Warszawska
Od redaktora
Wprowadzenie chemicznego oczyszczania ścieków ma wiele zalet. Wykorzystanie różnego rodzaju koagulantów pozwala na znaczne ograniczenie wymaganej pojemności reaktorów biologicznych. Dawki koagulantu na poziomie 50-100 g/m3 (np. PIX-113) pozwalają obniżyć wartości BZT5 o ok. 50 – 60%, co powoduje, że pojemność reaktorów jest blisko o połowę mniejsza niż wówczas, kiedy rezygnuje się ze stosowania tego środka. Koszty związane z wprowadzeniem koagulantu wynoszą zaledwie 2-4 gr/m3 oczyszczanych ścieków, stąd nie mają racji twierdzenia, że wprowadzenie „chemii” generuje istotny wzrost kosztów eksploatacji.
Chemiczne oczyszczanie ścieków może być usytuowane w układzie technologicznym jako wstępne, symultaniczne i wtórne. W pierwszym przypadku jest to istotne już na etapie projektowania oczyszczalni ścieków lub na etapie rozbudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków. W przypadku symultanicznego bądź wtórnego dawkowania środków chemicznych uzyskuje się przede wszystkim obniżenie stężenia fosforu w ściekach oczyszczonych oraz niejako przy okazji obniżenie stężenia związków węgla organicznego i zawiesin ogólnych.
Podjęcie decyzji o wprowadzeniu wstępnego chemicznego oczyszczania powinno być poprzedzone badaniami laboratoryjnymi, które pozwolą ustalić rodzaj i dawkę koagulantu oraz czas trwania takich operacji jednostkowych jak szybkie mieszanie, flokulacja i sedymentacja.
Dostępne na polskim rynku koagulanty mogą być też wykorzystywane przy unieszkodliwianiu osadów ściekowych, a szczególnie przy ich zagęszczaniu i odwadnianiu. Może to spowodować znaczne obniżenie zużycia polielektrolitów, których cena jest dużo wyższa niż cena koagulantów.
Dotychczasowe doświadczenia ze stosowaniem koagulantów przy oczyszczaniu ścieków wskazują na to, że proces koagulacji objętościowej bądź bezpośredniego strącania chemicznego w wielu przypadkach może się okazać „zbawienny” dla uzyskania wymaganych efektów oczyszczania bez konieczności rozbudowy reaktorów biologicznych.
prof. PW, Instytut Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego
Wydział Inżynierii Środowiska
Politechnika Warszawska
Od redaktora
Wprowadzenie chemicznego oczyszczania ścieków ma wiele zalet. Wykorzystanie różnego rodzaju koagulantów pozwala na znaczne ograniczenie wymaganej pojemności reaktorów biologicznych. Dawki koagulantu na poziomie 50-100 g/m3 (np. PIX-113) pozwalają obniżyć wartości BZT5 o ok. 50 – 60%, co powoduje, że pojemność reaktorów jest blisko o połowę mniejsza niż wówczas, kiedy rezygnuje się ze stosowania tego środka. Koszty związane z wprowadzeniem koagulantu wynoszą zaledwie 2-4 gr/m3 oczyszczanych ścieków, stąd nie mają racji twierdzenia, że wprowadzenie „chemii” generuje istotny wzrost kosztów eksploatacji.
Chemiczne oczyszczanie ścieków może być usytuowane w układzie technologicznym jako wstępne, symultaniczne i wtórne. W pierwszym przypadku jest to istotne już na etapie projektowania oczyszczalni ścieków lub na etapie rozbudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków. W przypadku symultanicznego bądź wtórnego dawkowania środków chemicznych uzyskuje się przede wszystkim obniżenie stężenia fosforu w ściekach oczyszczonych oraz niejako przy okazji obniżenie stężenia związków węgla organicznego i zawiesin ogólnych.
Podjęcie decyzji o wprowadzeniu wstępnego chemicznego oczyszczania powinno być poprzedzone badaniami laboratoryjnymi, które pozwolą ustalić rodzaj i dawkę koagulantu oraz czas trwania takich operacji jednostkowych jak szybkie mieszanie, flokulacja i sedymentacja.
Dostępne na polskim rynku koagulanty mogą być też wykorzystywane przy unieszkodliwianiu osadów ściekowych, a szczególnie przy ich zagęszczaniu i odwadnianiu. Może to spowodować znaczne obniżenie zużycia polielektrolitów, których cena jest dużo wyższa niż cena koagulantów.
Dotychczasowe doświadczenia ze stosowaniem koagulantów przy oczyszczaniu ścieków wskazują na to, że proces koagulacji objętościowej bądź bezpośredniego strącania chemicznego w wielu przypadkach może się okazać „zbawienny” dla uzyskania wymaganych efektów oczyszczania bez konieczności rozbudowy reaktorów biologicznych.
