Czwórczak (Torreya nucifera Sieb. et Zucc.) jest drzewem lub krzewem zawsze zielonym, należącym do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cisowatych (Taxaceae), czyli jest blisko spokrewniony ze znanym nam cisem pospolitym (Taxus baccata L.). U nas napotykany jest bardzo rzadko, przeważnie tylko w ogrodach botanicznych i arboretach, dlatego jest też mało znany. Nazwa rodzajowa Torreya upamiętnia amerykańskiego botanika Johna Torreya (1796-1873).

Opis gatunku

Czwórczak orzechowaty jest endemitem japońskim i naturalnie występuje na wyspach Hondo, Sikoku i Kiusiu, w wilgotnym klimacie górskim, na wysokości między 500 a 1000 m. Został odkryty przez niemieckiego lekarza i botanika Engelberta Kaempfera w 1712 r., a w 1746 r. kapitan Cornwall przywiózł drzewo do Anglii. W ojczyźnie wyrasta do wysokości 20–25 m, w ogrodach angielskich do 13 m, a w Niemczech do 7 m, zwykle jednak do 3–5 m. U nas najczęściej tworzy krzewy do 4 m wysokości. Okazy drzewiaste mają korony szeroko stożkowate do jajowatych, gęste. Gałęzie boczne wyrastają regularnie naprzeciwlegle. Młode rośliny są podobne do cisa pospolitego. Rośnie powoli. Kora na młodych pędach jest zielona, później czerwonawobrązowa. Liście – igły długości 1,5–3 cm i szerokości do 3 mm, na wierzchu są błyszczące niebieskawozielone, na spodzie błękitnawe, z dwoma białymi paskami aparatów szparkowych, ...