Potencjał polskich hut szkła w zakresie możliwości przetworzenia stłuczki szklanej jest bardzo zróżnicowany. Ogólnie należy przyjąć, że zapotrzebowanie to utrzymuje się na poziomie około 500 tys. ton rocznie. Niestety, zaspokajane jest tylko w około 16% (około 80 tys. ton), co wynika przede wszystkim z braku kompleksowego, skutecznego systemu odzysku zużytych opakowań szklanych, jak również nowoczesnych instalacji do uzdatniania stłuczki.

Potencjał produkcyjny polskich hut szkła opakowaniowego rośnie corocznie, a modernizacje wanien szklarskich i ciągły postęp technologiczny pociągają za sobą coraz większe zapotrzebowanie na czystą stłuczkę.
Dla pozyskania niezbędnego do produkcji szkła piasku, konieczne jest wydobycie wielokrotnie większej ilości surowca, jak i utrata dużej ilości wody (w procesie uszlachetniania). Istotną sprawę stanowią tutaj zagrożenia, negatywnie oddziaływające na zasoby i stan środowiska. Do strat należy przede wszystkim zaliczyć ubytek powierzchni użytków rolnych, leśnych, a do szkód – deformację terenu, powstanie obszarów przyrodniczo nieproduktywnych, czy pogorszenie stosunków wodnych.
Wytworzenie pozostałych, niezbędnych do produkcji szkła surowców związane jest również z określonymi skutkami. Przy analizie jakiegokolwiek procesu produkcyjnego należy rozpatrywać jego skutki przede wszystkim w aspekcie ochrony środowiska.
O przydatności opakowa...