Dierwilla (Diervilla) należy do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) i ogólnym wyglądem przypomina suchodrzewy (Lonicera) oraz krzewuszki (Weigela). Nazwa rodzajowa Diervilla pochodzi od nazwiska francuskiego lekarza Dierville?a, który wprowadził do uprawy kanadyjską dierwillę w 1706 r. Inną polską nazwą jest zadrzewnia. Znane są trzy gatunki naturalnie występujące w Ameryce Północnej. W naszym kraju są one uprawiane rzadko, bowiem uważa się je zwykle za mało dekoracyjne. Tymczasem, ze względu na skromne wymagania siedliskowe, gatunki te mogą pełnić funkcję wartościowych roślin okrywowych w parkach, dużych ogrodach i w innych miejscach zadrzewionych. Udają się m.in. w miejscach mocno zacienionych, gdzie inne rośliny często obumierają.

Gatunki i odmiany

Do stosunkowo najczęściej uprawianych należy dierwilla kanadyjska (D. lonicera Mill.). Naturalnie występuje na stanowiskach kamienistych i na brzegach wód. Wyrasta do 1 m wysokości, pędy ma pokładające się na powierzchni gleby i o wzniesionych wierzchołkach. Osiąga do 1,5 m szerokości. Okrągłe na przekroju poprzecznym pędy są brązowe i nagie. Liście naprzeciwlegle ułożone, lancetowate do wąskojajowatych, do 10 cm długości, na wierzchu są ciemnozielone i na brzegu orzęsione. Jesienią przed opadnięciem przyjmują barwę brązowopomarańczową. Żółtozielone, wąskorurkowate kwiaty kwitną w czerwcu i lipcu. Owoce to dwukomorowe torebk...