Nie ma wątpliwości, że rozwój cywilizacji, przyczyniając się bezpośrednio do poprawy warunków życia, ma pośredni wpływ na zmianę środowiska naturalnego, powodując w wielu przypadkach znaczne pogorszenie jego stanu. Jednak wprowadzanie do użycia wielu obcych naturze, szkodliwych związków chemicznych (ksenobiotyków), takich jak środki ochrony roślin, jest działaniem celowym, więc może być kontrolowane i ograniczane.

Zanieczyszczenie środowiska może powstać również wskutek niezamierzonego działania, np. podczas niekontrolowanego spalania odpadów z gospodarstw domowych na otwartej przestrzeni lub w piecach domowych. Wszystkie te działania powodują bezpośrednie pogorszenie stanu zdrowia ludzi i zwierząt. Negatywny wpływ niektórych ksenobiotyków na ludzi i zwierzęta jest przedmiotem licznych badań naukowych, efektem których są działania w celu eliminowania tych związków z naszego otoczenia – bezpośrednio poprzez wycofanie szkodliwych związków chemicznych z produkcji, dystrybucji i stosowania, bezpieczną utylizację wielu rodzajów odpadów oraz ograniczanie emisji, a także pośrednio poprzez edukację społeczeństwa w celu np. zaprzestania spalania odpadów domowych.
Polichlorowane dibenzodioksyny i dibenzofurany (PCDD – dioksyny, PCDF – furany) oraz inne chloroorganiczne zanieczyszczenia, np. heksachlorobenzen (HCB) oraz polichlorowane bifenyle (PCB), należą do tzw. trwałych zanieczyszczeń organicznych – TZO, objętych postanowieniami Konwenc...