Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) wiąże się z licznymi problemami prawnymi, które występują choćby w trakcie procedury uzgodnień lub konsultacji społecznych. Przyjęcie m.p.z.p. stanowi jednak dopiero początek dylematów natury prawnej. Plan bowiem ? jako akt prawa miejscowego ? znacząco wpływa na ograniczenia związane z zagospodarowaniem nieruchomości.

Prawo własności nieruchomości stanowi najszerszą dziedzinę prawa rzeczowego. Zgodnie z art. 4 ustawy Prawo budowlane, to na jego podstawie właściciel może dokonać zabudowy pod warunkiem, że zamierzenie budowlane jest zgodne z przepisami. Wszelkie ewentualne ograniczenia prawa własności, w tym prawa do zabudowy, powinny być więc określone m.in. w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz w Prawie budowlanym, a w szczegółowym ujęciu ? w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Co obejmuje plan?

Plan miejscowy znajduje najbardziej praktyczne zastosowanie przy okazji wydawania pozwoleń na budowę. Wtedy bowiem, zgodnie z art. 35 Prawa budowlanego, organ właściwy do wydania pozwolenia, czyli starosta lub prezydent miasta na prawach powiatu, stwierdza zgodność projektu budowlanego z m.p.z.p. W przypadku jego braku weryfikuje zgodność z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednakże, żeby było możliwe stwierdzenie takiej zgodności, potrzebne jest dokonanie ? czasem mniej, a czasami bard...