Posiadający dogodne własności fizyczne i chemiczne wodór uważany jest dziś za idealne źródło energii, mające w niedalekiej przyszłości zastąpić ograniczone zasoby paliw kopalnych, a mogące być ekologiczną alternatywą dla energetyki jądrowej.

W trakcie spalania wodór wydziela znaczną ilość energii, nie produkując jednocześnie szkodliwych CO i CO2. Poza tym, uwzględniając fakt, iż temperatura spalania wodoru wynosi tylko 585 K, możliwość tworzenia się szkodliwego NOx (reakcji termodynamicznie uprzywilejowanej w zakresie temperatury powyżej 1000 K) jest tym samym znacznie zredukowana.
Produkcja H2 z H2O w oparciu o stosunkowo niedawno odkryty proces fotokatalizy wzbudzanej promieniowaniem (m.in. w zakresie fal światła widzialnego) okazuje się być obiecującą, czystą i odnawialną technologią konwersji energii słonecznej na energię chemiczną. Proces ten przyciąga uwagę świata naukowego już od momentu pierwszej pracy w tym zakresie, kiedy to Honda i Fujishima w 1972 r. dowiedli doświadczalnie, iż H2O może być rozłożone na cząsteczkowe H2 i O2 na katalitycznej powierzchni TiO2 wzbudzonej promieniowaniem elektromagnetycznym w zakresie światła widzialnego (λ ok. 420 nm, będące ok. 2-5% widma wszystkich długości fal promieniowania słonecznego).

Fotokataliza: mikroproces – makro...