Hortensja pnąca (Hydrangea anomala subsp. petiolaris) należy do rodziny hortensjowatych (Hydrangaceae). Znana jest także pod nazwą botaniczną Hydrangea petiolaris. W stanie naturalnym występuje w lasach południowej części Półwyspu Koreańskiego, w Japonii, na Tajwanie oraz na Sachalinie i Wyspach Kurylskich. Do uprawy została wprowadzona w 1865 r. W Polsce jest znana, ale rzadko uprawiana, mimo odporności na mróz. Jest krzewem ? pnączem wspinającym się na grubych pniach drzew i na innych mocnych podporach. Jej ozdobą są okazałe kwiatostany i ładne, gęste ulistnienie. Rozmnażana jest w polskich szkółkach krzewów ozdobnych.

Opis

Na podporach wspina się do wysokości 10-20 m. Młode pędy lekko się wiją, ale głównym organem czepnym są korzenie przybyszowe, rozwijające się przede wszystkim na nieoświetlonej części pędów. Czepiają się one najlepiej podpór twardych i szorstkich. Zjawisko takie nosi nazwę haptotropizmu. Kora pędów ma barwę czerwonobrunatną lub cynobrowobrunatną. Na starszych, grubszych pędach złuszcza się podłużnymi płatami, co dobrze widać po opadnięciu liści jesienią. Młode rośliny po posadzeniu przez kilka lat rosną powoli. Rozwijają wtedy rozległy system korzeniowy, łącznie z licznymi cienkimi korzeniami chłonnymi w wierzchniej warstwie gleby. Po dobrym zakotwiczeniu w podłożu wzrost pędów ulega intensyfikacji i rocznie mogą się one wydłużać do ok. 1 metra.

Liście są owalne lub szerokoja...