Opracowana przez Instytut Urbanistyki i Architektury w 1951 r. klasyfikacja terenów zieleni jest do dziś stosowana w kształceniu zawodowym na kierunku architektura krajobrazu. Nie jest i nie była ona jednak źródłem nomenklaturowego wykorzystania w tworzeniu aktów prawnych z zakresu budownictwa i planowania przestrzennego, ponieważ nigdy nie została usankcjonowana prawnie.
 
Używane w nich pojęcia są dowolną interpretacją tej klasyfikacji, w dodatku mniej lub bardziej zbliżoną do nazewnictwa zawodowego, które uzależnione było od twórców projektów takich aktów prawnych. Wynika to z braku konsultacji przy ich tworzeniu ze środowiskiem zawodowym architektów krajobrazu. Ponadto obecnie tworzone akty prawne z zakresu budownictwa i planowania przestrzennego zawierają jedynie słownictwo dowolnie przystosowane do potrzeb legislacyjnych. Sytuacji tej sprzyjał zapewne fakt braku statusu prawnego terenów zieleni, ich podziału na poszczególne rodzaje, które wymagają różnego ich traktowania w ramach gospodarki przestrzennej. Jednakowe podejście do niektórych samodzielnych terenów zieleni oraz tych przy obiektach budowlanych świadczy o niezrozumieniu ich znaczenia w zagospodarowaniu przestrzennym miast i wsi. Takie błędne traktowanie tych przestrzeni widoczne jest w prawnych przepisach budowlanych oraz w zakresie planowania przestrzennego....

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?