Zagęszczanie i odwadnianie są procesami mającymi na celu przede wszystkim zmniejszenie objętości osadów ściekowych. Są to także procesy jednostkowe, zmieniające właściwości reologiczne osadów, które rzutują na procesy przepływu, mieszania i ruchu ciepła.

Uwodnienie i jego redukcja determinują możliwości przeróbki i wykorzystania osadów ściekowych w procesach recyklingu organicznego oraz ich unieszkodliwiania. Osady ściekowe należą do substancji trudno oddających wodę, stąd bez ich wstępnego przygotowania niskie będą efekty odwadniania i stopień rozdziału faz. Poprawę w tym zakresie można uzyskać dzięki wstępnemu kondycjonowaniu osadów. Polega ono na takiej zmianie struktury osadu i stanu powierzchni cząstek fazy stałej, która prowadzi do zmniejszenia powierzchni rozdziału faz oraz redukcji sił wiążących wodę z powierzchnią cząstek. W praktyce najczęściej stosowanymi środkami kondycjonującymi są organiczne polimery (polielektrolity), które wiążą cząstki osadu w konglomeraty (makroflokuły), ułatwiając usuwanie wody i poprawiając jakość odcieku. Dobry środek kondycjonujący pozwala na:

  • neutralizację ładunku elektrycznego ziaren osadu, dzięki czemu łączą się one w większe cząstki, które łatwiej oddają wodę,
  • aglomerację cząstek (flokulację),
  • niszczenie żelowej struktury kłaczka, co ułatwia oddawanie wody związanej,
  • uzyskanie odporności kłaczka na ścinanie i ściskanie,
  • budowę szkieletu zap...