Krzysztof Kasprzak

Realizując cele hodowli i użytkowania lasu, przyjmuje się zasadę, że każdy las w każdym miejscu i czasie pełni jednocześnie w sposób naturalny różne funkcje. Niektóre z tych funkcji, uznane za szczególnie ważne dla człowieka w określonym miejscu i czasie, mogą być wzmagane metodami gospodarki leśnej, na ogół jednak kosztem ograniczania innych funkcji naturalnych.


Dotychczasowe rozpoznanie naturalnych funkcji lasu pozwala wyróżnić trzy ich grupy: biotyczne – tworzące potencjał biotyczny lasu w przestrzeni, ochronne – chroniące walory przyrody i środowisko naturalne w lesie i poza lasem oraz produkcyjne i reprodukcyjne – zapewniające produkcję ożywionej i nieożywionej materii organicznej, a także odnawialność lasu i jego trwałość jako ekosystemu.
Wśród lasów wydziela się tereny leśne, które z różnych względów społecznych, przyrodniczych i gospodarczych winny być szczególnie chronione. Zgodnie z ustawą o lasach1, wyróżnia kilka grup tzw. lasów ochronnych. Ponadto rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki leśnej dopuszcza też uznanie za lasy ochronne innych obszarów leśnych.
Powierzchnia lasów ochronnych na terenie Polski wynosi 3399 tys. ha (stan na 1 stycznia 2002 r., wg danych GUS). Największą powierzchnię zajmują lasy wodochronne (34,01%), znajdujące się wyłącznie w strefach szkodliwego oddziaływania przemysłu (...