Lipa amerykańska

 

Lipa amerykańska (Tilia americana), podobnie jak innych 45 gatunków lip, należy do rodziny lipowatych (Tiliaceae). Nazwa Tilia jest starorzymskim określeniem lipy. W stanie naturalnym występuje w Ameryce: od Kanady do Wirginii i Alabamy – na południowym wschodzie USA, do Kansas i Teksasu – na zachodzie. Rośnie tam na glebach wilgotnych w lasach mieszanych, porastających niziny i tereny pagórkowate, do wysokości ponad 900 m n.p.m. Przeciętnie dorasta do 18-24 m wysokości, a szerokość jej korony wynosi 9-12 m. Amerykańska rekordzistka w hrabstwie Montgomery w Pensylwanii osiągnęła wysokość 30 m i koronę szerokości 23 m.

 

Jest to drzewo wyniosłe o wzroście średnio silnym. W korzystnych warunkach okazy ponad 20-letnie mają wysokość 6-9 m, a rocznie mogą przyrastać 60 do 90 cm. Kora tego drzewa – szara do brązowej – długo pozostaje gładka, a u starych drzew wąsko, podłużnie pęka. Korona w przypadku młodych okazów jest stożkowato wzniesiona, później jajowata, przechodząca w zaokrągloną. Ma gęste ugałęzienie i ulistnienie, dzięki czemu zapewnia dużo cienia. W dolnej jej części końce gałęzi zwieszają się. Młode pędy są gładkie, szaro-brązowe i lekko zygzakowate. Pąki boczne odstają od nich ukośnie i bywają krzywe. Okrywają je dwie łuski brązowe, czerwono-brązowe lub zielonkawe. Szeroko jajowate liśc...