Lipa srebrzysta
Lipiec w naszym kraju jest często bardzo suchy. Nie sprzyja to drzewom, krzewom i innym roślinom zdobiącym ogrody i tereny zieleni. Dlatego warto przyjrzeć się lipie srebrzystej (Tilia tomentosa), należącej do grupy gatunków bardzo wytrzymałych na suszę glebową i atmosferyczną.
Mimo cennych właściwości, jakie ma oraz faktu, że polskie szkółki ją produkują, nie jest ona zbyt rozpowszechnionym gatunkiem w Polsce. Lipa srebrzysta (Tilia tomentosa), nazywana także lipą węgierską, w stanie naturalnym występuje na obszarze południowo-wschodniej Europy, w tym również w północnej części Węgier. Areał jej występowania sięga północnych terenów Azji Mniejszej. Rośnie w lasach mieszanych, m.in. z grabem wschodnim (Carpinus orientalis), jesionem mannowym (Fraxinus ornus) i kasztanem jadalnym (Castanea sativa). Występuje tam na glebach żyznych, alkalicznych, średnio głębokich, kamienistych lub na spiaszczonej glinie. Drewno tej lipy w ojczyźnie występowania jest wykorzystywane zarówno do wyrobu mebli, jak i w sztuce rzeźbiarskiej.
Okazałe drzewo
Lipa srebrzysta jest dużym drzewem o szerokiej koronie, które osiąga 25-30 m wysokości. Początkowo jej korona jest regularna, stożkowata, później przyjmuje kształt jajowaty lub kulisty bez przewodnika bądź taki, który ulega wcześnie rozdwojeniu. ...