Modrzewnik chiński – Pseudolarix amabilis (J. Nelson) Rehder – należy do gromady Gymnospermatophyta i rodziny sosnowatych Pinaceae. Pod względem rozwoju rodowego jest drzewem bardzo starym, znanym ze szczątków kopalnych od wczesnego okresu kredowego i plejstocenu na licznych stanowiskach w Ameryce Północnej i Europie. To klasyczny przykład reliktowego drzewa iglastego, które w dawnych epokach było szeroko rozpowszechnione, a obecnie – nawet na obszarze naturalnego występowania, w Chinach – uchodzi za unikat. Występuje tam jedynie w rejonach południowo-wschodnich, w kilku prowincjach. Mimo umieszczenia tego gatunku w Chińskiej czerwonej księdze roślin prawnie chronione są tylko nieliczne populacje, np. nieopodal Zhejiang, na południu Anhui, na północy Jiangxi i w Hunan. Jest komponentem mieszanych lasów przeciętnie wilgotnych, częściowo zawsze zielonych, bardzo bogatych w gatunki roślin, na wysokości od 100 do 1000 m n.p.m. Rośnie tylko na glebach o odczynie kwaśnym, które nie zawierają wapnia. Ze znanych nam w Polsce roślin modrzewnikowi towarzyszy m.in. kunningamia chińska – Cunninghamia lanceolata (Lamb.).

W Europie modrzewnik pojawił się w 1860 r. w formie nasion i siewek przywiezionych przez słynnego łowcę roślin Roberta Fortune’a. W Polsce, w poznańskiej szkółce A...