Żywotnik olbrzymi (Thuja plicata) to malownicze drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Naturalnie występuje w pasie zachodniego wybrzeża USA, od Kalifornii po Alaskę. Jest ważnym gatunkiem lasotwórczym, dostarczającym wartościowego, lekkiego drewna, oraz drzewem ozdobnym, uprawianym w parkach i ogrodach. Żyje bardzo długo – od 500 do 1000 lat.

Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu, szczególnie w młodości. Tworzy stożkowatą koronę oraz masywny, gruby pień, rozszerzony u nasady, pokryty jasnobrązową korą, łuszczącą się grubymi, długimi płatami. Osiąga największe rozmiary spośród żywotników. Najwyższe egzemplarze, rosnące w USA i Kanadzie mają 85 m wysokości, a średnica ich pni przekracza 7 m. Przeciętnie jednak dorosłe drzewa żywotnika zachodniego osiągają nie więcej niż 50–60 m wysokości. Drzewa uprawiane w Europie (sprowadzone w połowie XIX w.), zwłaszcza w krajach znajdujących się pod wpływem klimatu przejściowego i kontynentalnego, są znacznie niższe i rzadko przekraczają 30 m wysokości. W Polsce najgrubszy egzemplarz żywotnika olbrzymiego można podziwiać w osadzie Wilczy Dół w nadleśnictwie Smolarz, w woj. lubuskim. Drzewo ma 5,25 m obwodu pnia oraz 23 m wysokości. Nieco mniejszy obwód (5,11 m) ma okaz rosnący w nadleśnictwie Młynary, w woj. warmińsko-mazurskim. W odr&oacut...