O powszechny i spójny system planowania rozwoju odnawialnych źródeł energii

Przyśpieszenie procesu planowania oraz działań organizacyjnych staje się istotnym warunkiem realizacji celów w zakresie rozwoju wykorzystania odnawialnych źródeł energii założonych w polityce ekologicznej i energetycznej państwa.
Z dostępnych publikacji opracowań planistycznych wyłania się następujący obraz:

• na poziomie centralnym funkcjonuje „Strategia rozwoju energetyki odnawialnej” oraz pozostające w różnym stopniu zaawansowania programy rozwoju poszczególnych rodzajów OZE,
• na poziomie regionalnym próbę podjęcia tematyki wykorzystania OZE prezentuje „Strategia energetyczna Dolnego Śląska”,
• na poziomie lokalnym dysponujemy modelowymi opracowaniami powiatowej strategii ekoenergetycznej dla powiatów lidzbarskiego i tarnogórskiego oraz, sporządzonymi dla ok. 10% gmin, założeniami do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe (o różnej wartości merytorycznej w zakresie odnawialnych źródeł energii).

Te skromne jeszcze ilościowo (szczególnie na poziomie regionalnym) materiały, a także opublikowane głosy dyskusyjne pozwalają już dostrzec pewien zarys kształtującego się systemu planowania OZE.
Wobec nieuchronnej konieczności zintensyfikowania i upowszechnienia prac planistycznych warto zastanowić się nad strukturą tego przyszłego systemu i scharakteryzować jego główne cechy, zapewniające mu najlepszą sprawność.

Sprawa kompetencji