Warto przyjrzeć się europejskim osiągnięciom w zagospodarowywaniu cennych przyrodniczo terenów, bazującym na wykorzystaniu ich przyrodniczego, krajobrazowego i społecznego potencjału. Rozwiązania te bardziej przystają do realiów polskich miast niż kosztowne w utrzymaniu, klasyczne modele parków miejskich.

Zwiększenie dostępności bardziej naturalnych, dzikich obszarów wraz z ich ochroną przynosi wiele korzyści. Jak zatem uczynić z nieurządzonej zieleni atrakcyjne, nowe przestrzenie do aktywnego wypoczynku dla mieszkańców i turystów? Odpowiednio przystosowane tereny cenne przyrodniczo sprzyjają edukacji ekologicznej bez konieczności wyjeżdżania z miasta. Mogą też odciążyć od ruchu turystycznego część z parków narodowych i innych obszarów chronionych w sąsiedztwie dużych ośrodków miejskich. Zaletą prośrodowiskowych rozwiązań w zieleni miejskiej są też niższe koszty utrzymania, ochrona bioróżnorodności oraz mniejsze zużycie zasobów, np. wody i energii (np. na koszenie trawników czy utrzymanie zieleni). Nie do przecenienia są różnorakie korzyści społeczne związane z terapeutyczną rolą natury dostępnej na co dzień.

Godzina dla przyrody

Współczesne społeczeństwa w coraz większym stopniu zostają odseparowane od natury. Obecne pokolenie dzieci spędza znacznie mniej czasu w otoczeniu przyrody niż poprzednie generacje. Codziennym, ?normalnym? środowiskiem życia staje się rzeczywistość wirtualna. W USA młodzi ludzie dz...