Ochrona drzew i krzewów miejskich przed szkodnikami

prof. zw. dr hab. Tadeusz Baranowski
Katedra Metod Ochrony Roślin
Akademia Rolnicza, Poznań

Specyficzne warunki środowiska miejskiego, ogromna rola pozamaterialnych wartości występujących tu terenów zielonych oraz niezbędność zachowania absolutnego bezpieczeństwa mieszkańców powodują, iż ochrona drzew i krzewów miejskich przed szkodnikami stanowi problem, którego rozwiązania muszą być rozpatrywane w kategoriach innych niż ochrona lasów produkcyjnych i upraw sadowniczych czy ogrodniczych. Wyodrębniona z leśnictwa dziedzina poświęcona zagadnieniom lasów i drzew miejskich nazwana została leśnictwem miejskim (ang. urban forestry), a problemy ochrony drzew stanowią jej istotny dział. Zgodnie z przyjętą definicją, leśnictwo miejskie jest sztuką, nauką i technologią zarządzania zasobami leśnymi oraz drzewami wewnątrz i wokół ekosystemów miejskich, mającą na celu osiągnięcie optimum fizjologicznych, socjologicznych, estetycznych oraz ekonomicznych korzyści, jakie drzewa mogą dostarczać społeczeństwu (Helms 1998). Umieszczenie aspektów ekonomicznych na końcu tej definicji nie jest przypadkowe i jasno ukazuje podstawowe znaczenie pozamaterialnych wartości zieleni miejskiej.
Najważniejsze problemy ochrony drzew i krzewów miejskich przed szkodnikami wynikają ze specyfiki środowiska miejskiego i występujących tam szkodników oraz ograniczoności dostępnych środków i metod ochrony.