W artykule „Rozwój sieci ulic w polityce transportowej zrównoważonego rozwoju” (PK 02/03) przedstawione zostały ramy procesu planowania rozwoju sieci ulic. Jest to ważny problem zarówno dla urbanisty (przede wszystkim planisty transportu), jak również dla polityków samorządowych, którzy rekomendują strategię rozwojową i uchwalają w „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy” przyszły kształt i parametry sieci. W realizacji polityki zrównoważonego rozwoju miasta właściwy rozwój sieci ulic odgrywa służebną rolę.

Ogólna ocena stanu sieci ulic

W obecnym stanie, układy sieci drogowo–ulicznej polskich miast są generalnie słabo zhierarchizowane. Na funkcje ulicy głównej nakładają się zwykle funkcje ulicy zbiorczej i lokalnej, a czasem nawet dojazdowej. Dostępność do głównych ciągów ulic rzadko jest ograniczana, co skutkuje pogarszaniem warunków i bezpieczeństwa ruchu. Występuje niedostatek przepraw mostowych oraz bezkolizyjnych przekroczeń torów kolejowych.
Podstawowymi barierami rozwoju sieci ulic są rzeki i kanały, sieć kolejowa, obecność zespołów zabytkowych oraz wartościowych terenów zielonych, a niekiedy także wzgórza. Wpływają one na niedorozwój sieci ulic i deformacje jej formy.
Wzrost motoryzacji powoduje, że strefy zatłoczenia rozciągają się na coraz większy obszar miast i trwają przez coraz dłuższy okres w ciągu dnia. Stan taki obejmuje miasta duże, średnie i małe. Po...