Opłaty za sieci wodociągowe i kanalizacyjne w pasie drogowym
Znowelizowana ustawa z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (DzU nr 71, poz. 838, tekst jednolity z późn. zm.) w art. 40 stanowi, że zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi w drodze decyzji administracyjnej.
Stosownie do art. 40 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy, zezwolenie dotyczy również umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami i ruchu drogowego. Urządzeniami takimi są również sieci wodociągowe oraz kanalizacja sanitarna.
Ustawa przewiduje, że za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę. W przypadku umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej opłatę ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i rocznej stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego (art. 40 ust. 5). Wysokość opłaty ustala w drodze uchwały organ stanowiący samorządu terytorialnego, przy czym w przypadku, o którym mowa, stawka za zajęcie 1 m2 nie może przekraczać 200 zł.
Na podstawie tak ustalonej stawki opłatę nalicza i pobiera w drodze decyzji administracyjnej właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego (art. 40 ust. 11).
Z przedstawionych przepisów wypływają wnioski, iż zajęcie pasa drogowego na ww. cele wymaga zezwolenia zarządu drogi w formie decyzji, że wydając zezwolenie, zarząd drogi pobiera opłatę...
Stosownie do art. 40 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy, zezwolenie dotyczy również umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami i ruchu drogowego. Urządzeniami takimi są również sieci wodociągowe oraz kanalizacja sanitarna.
Ustawa przewiduje, że za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę. W przypadku umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej opłatę ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i rocznej stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego (art. 40 ust. 5). Wysokość opłaty ustala w drodze uchwały organ stanowiący samorządu terytorialnego, przy czym w przypadku, o którym mowa, stawka za zajęcie 1 m2 nie może przekraczać 200 zł.
Na podstawie tak ustalonej stawki opłatę nalicza i pobiera w drodze decyzji administracyjnej właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego (art. 40 ust. 11).
Z przedstawionych przepisów wypływają wnioski, iż zajęcie pasa drogowego na ww. cele wymaga zezwolenia zarządu drogi w formie decyzji, że wydając zezwolenie, zarząd drogi pobiera opłatę...
