Jednym ze sposobów zagospodarowania osadów ściekowych jest kompostowanie. Jednakże wykorzystanie ustabilizowanego kompostu zależeć będzie od zawartości metali ciężkich. W wielu przypadkach może okazać się, że poziom chromu lub innych metali ciężkich jest zbyt wysoki dla rolniczego wykorzystania, co w praktyce uniemożliwi masowe zastosowanie produktu.

Sytuacja taka ma miejsce w przypadku osadów ścieków garbarskich, gdzie duży udział chromu wyklucza ewentualne wykorzystanie rolnicze kompostu. Nawet w przypadku osadów ścieków komunalnych, w których zawartość metali ciężkich może mieścić się w dopuszczalnych dla rolniczego wykorzystania granicach, otrzymany kompost – bez wzbogacenia o pewne składniki mineralne – nie będzie pełnowartościowym nawozem rolniczym i wobec tego znajdzie jedynie ograniczony krąg odbiorców.
Coraz częściej do zagospodarowania osadów ściekowych stosuje się spalanie w złożu fluidalnym1, „mokre spalanie” osadów ściekowych (proces Zimmermanna)2, a ostatnio także ciśnieniową metodę utleniania mokrego3.

Mokre spalanie
„Mokre spalanie” osadów ściekowych jest procesem skomplikowanym aparaturowo: musi przebiegać pod wysokim ciśnieniem (w granicach od 70 do 150 atmosfer) i w wysokiej temperaturze (od 260 do 300ºC). Mieszanina po procesie – po odsączeniu popiołu, który może być wykorzystany rolniczo – musi być dalej oczyszczana biologicznie...