Mikołaj Sikorski

Podstawowe informacje formalno-prawne


Punktem wyjścia do omówienia aspektów formalno-prawnych związanych z planowaniem zabudowy przestrzennej wsi i zagród wiejskich jest Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r.1. Art. 1, pkt 2, akapit 3 tej ustawy stanowi, że w zagospodarowaniu przestrzennym terenu (w tym na wsi), uwzględnia się wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także wymagania osób niepełnosprawnych. W art. 4, punkcie 1 nałożono na gminy obowiązek ustalania przeznaczenia i zasady zagospodarowania terenu gminy, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych oraz morza terytorialnego.
Ustalenia jw. dokonywane są w określonej kolejności. Najpierw opracowywane jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gmin (art. 6), a następnie po jego ustaleniu (art. 6 pkt 6) opracowywany jest stosownie do wymagań art. 7 ustawy1, plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego. Plan ten podlega trybowi uchwalenia przez radę gminy (art. 8, pkt 1) i wówczas staje się obowiązującym przepisem gminnym.
Tak więc na samorząd gminy nałożono obowiązek opracowania polityki przestrzennej gminy. Znajduje to potwierdzenie w art. 6, punkcie 1 ww. ustawy, na mocy którego rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
Rozwinięcie zakresu rzeczowego tego studium nakreśla art. 6,...