W europejskiej sztuce ogrodowej od wieków czerpano inspiracje z czasów minionych, 
choćby umieszczając w parkach antykizujące budowle ogrodowe czy też stylizowane ruiny, 
oraz zapożyczano motywy z innych kultur. 

Tak w dobie rokoko kontakty z Dalekim Wschodem zaowocowały pojawieniem się w sztuce ornamentyki chińskiej. Badania botaników na innych kontynentach skutkowały natomiast sprowadzaniem kolejnych 
egzotów, z których część zadomowiła się w Europie, do tutejszych założeń parkowych. Także we współczesnych realizacjach architektury krajobrazu widać często odbicie dawnych wieków, jak np. w ikonicznej już Małej Sparcie Iana Hamiltona Finlaya. Ten niewielki ogród położony w surowym szkockim krajobrazie jest swoistym dialogiem natury z kulturą antyczną, w którym pozostawia się pole do interpretacji odwiedzającym. Tworzenie motywu przewodniego obiektów architektury krajobrazu, parków i ogrodów odbywa się więc na zasadzie wywoływania skojarzeń z kanonem kultury i sztuki lub też może być oparte na odwołaniu się do specyficznego ducha miejsca czy jego indywidualnej historii.
Wizjonerskie alegorie
Niekwestionowanym mistrzem współczesnej sztuki ogrodowej był szkocki architekt krajobrazu i teoretyk architektury Charles Jencks...