Polski sektor ciepłownictwa systemowego jest jednym z najbardziej rozwiniętych w Europie. Stoi jednak przed koniecznością poważnej transformacji, która z jednej strony wynika z przestarzałej infrastruktury, a z drugiej z coraz bardziej restrykcyjnych norm środowiskowych, w tym wynikających z konieczności ochrony powietrza i klimatu. Zwłaszcza w tym ostatnim obszarze Unia Europejska wyznaczyła sobie ambitne cele, dążąc do neutralności klimatycznej do 2050 r. Nakłada to konkretne zobowiązania na cały sektor energii, a jednym z kluczowych jest odchodzenie od węgla i innych paliw kopalnych na rzecz odnawialnych źródeł energii. Będzie to dużym wyzwaniem dla polskiej energetyki, która nadal w znacznym stopniu bazuje na paliwach kopalnych. W 2018 r. udział OZE w końcowym zużyciu energii brutto wyniósł zaledwie 11,16%, natomiast w samym ciepłownictwie i chłodnictwie ? 14,56%. Głównym wykorzystywanym odnawialnym źródłem energii były biopaliwa stałe, choć coraz większą rolę zaczynają odgrywać także biogaz i odpady komunalne.

Projekt Krajowego Planu na rzecz Energii i Klimatu do 2030 r. zakłada dalszy rozwój ciepłownictwa systemowego, w tym średni roczny wzrost OZE w ciepłownictwie i chłodnictwie o 1,1 punktu procentowego rocznie. Zwiększenie udziału OZE ma się odbywać przy zapewnieniu elastyczności całego systemu energetycznego i optymalnym wykorzystaniu krajowego potencjału. Jak wygląda ten potencjał? Najważniejszymi źródłami odnawialnymi, jakie można zastosować w nowy...