Organami właściwymi do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (d.o.ś.u.) są zgodnie z ustawą o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (ustawa o.o.ś.)1 art. 75, regionalny dyrektor ochrony środowiska (RDOŚ), starosta, dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, wójt, burmistrz lub prezydent miasta.

 

RDOŚ jest organem właściwym do wydania d.o.ś.u.w przypadku przedsięwzięć: na terenach zamkniętych (RDOŚ wydaje decyzję dla całego przedsięwzięcia, także gdy tylko częściowo jest ono realizowane na terenie zamkniętym – art. 75 ust. 6 ustawy o.o.ś.) oraz realizowanych na obszarach morskich (właściwość miejscową RDOŚ ustala się w odniesieniu do obszaru morskiego wzdłuż wybrzeża na terenie danego województwa – art. 75 ust. 2 ustawy), jak również w celu zmiany lasu, niestanowiącego własności Skarbu Państwa, na użytek rolny. RDOŚ wydaje d.o.ś.u.również dla następujących przedsięwzięć z I grupy, tj. dróg, linii kolejowych, napowietrznych linii elektroenergetycznych, instalacji do przesyłu ropy naftowej, produktów naftowych, substancji chemicznych lub gazu oraz sztucznych zbiorników wodnych. W przypadku, gdy któreś z wymienionych przedsięwzięć wykracza poza obszar jednego woj., d.o.ś.u.wydaje RDOŚ, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowane to przedsięwzięcie, w porozumieniu z zainteresowanymi regionalnymi dyrektorami ochrony środowiska.
Starosta jest organem właściwym do wydania d.o.ś.u.dla przedsięwzięć dotyczących scalania, wymiany lub podziału gruntów. Natomiast dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych pełni tę funkcję w odniesieniu do przypadku zmiany lasu, stanowiącego własność Skarbu Państwa, na użytek rolny.
Wójt, burmistrz lub prezydent miasta są organami właściwymi do wydania d.o.ś.u.dla pozostałych przedsięwzięć. Jednak w przypadku przedsięwzięcia wykraczającego poza obszar jednej gminy decyzję wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowane to przedsięwzięcie, w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast (art. 75 ust. 4 ustawy o.o.ś.).
Nawet w takim przypadku organem odpowiedzialnym za prawidłowość prowadzonego postępowania, w tym np. za należyte zawiadamianie stron, społeczeństwa w trakcie procedury udziału społeczeństwa itp. pozostaje ten, który faktycznie będzie wydawał decyzję (por. wyjaśnienie Ministerstwa Środowiska z 6 lutego 2007 r., DOOŚ-072-6/974/07/ef, dostępne na stronie internetowej resortu- www.mos.gov.pl). Oznacza to, że kiedy organ prowadzący postępowanie zwróci się do organu sąsiedniej gminy z prośbą o pomoc, np. w umieszczeniu na tamtym terenie ogłoszeń skierowanych do społeczeństwa, to i tak nie zwalnia się przez to z odpowiedzialności za prawidłowość wykonania tego zadania. W razie wystąpienia uchybień w tym zakresie uchyleniu podlegać będzie decyzja wydana przez organ prowadzący postępowanie.
 
Wniosek o wydanie d.o.ś.u.
Ustawa o.o.ś. nie określa wyraźnie wymagań odnośnie wniosku o wydanie d.o.ś.u.Stosuje się tu jednak art. 63 § 2 kpa, zgodnie z którym: „Podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych”. Jasne określenie żądania wnioskodawcy (wskazanie, jakiego rodzaju przedsięwzięcie chce realizować) wraz z wymaganymi przez ustawę załącznikami, muszą pozwolić organowi na jasne zidentyfikowanie zamiaru wnioskodawcy oraz na późniejsze wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
 
 
Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o.o.ś. do wniosku o wydanie d.o.ś.u.należy dołączyć:
·        dla przedsięwzięcia z I grupy: raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, a w przypadku, gdy wnioskodawca wystąpił o ustalenie zakresu raportu w trybie art. 69 ustawy o.o.ś. – kartę informacyjną przedsięwzięcia, czyli zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 5 tego aktu prawnego dokument zawierający podstawowe informacje o planowanym przedsięwzięciu (w szczególności dane o jego: rodzaju, skali i usytuowaniu, powierzchni zajmowanej nieruchomości, a także obiektu budowlanego oraz dotychczasowym sposobie ich wykorzystywania i pokryciu nieruchomości szatą roślinną, rodzaju technologii, ewentualnych wariantach przedsięwzięcia, przewidywanej ilości wykorzystywanej wody, surowców, materiałów, paliw oraz energii, rozwiązaniach chroniących środowisko, rodzajach i przewidywanej ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko, możliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko, obszarach podlegających ochronie na podstawie ustawy o ochronie przyrody, znajdujących się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia). Raport lub kartę informacyjną należy dołączyć w trzech egzemplarzach oraz w wersji elektronicznej na elektronicznym nośniku danych,
·        dla przedsięwzięcia z II grupy: kartę informacyjną przedsięwzięcia w trzech egzemplarzach i w formie elektronicznej na informatycznym nośniku danych (art. 74 ustawy o.o.ś.),
·        dla obu grup: poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie i na który będzie ono oddziaływać (ten ostatni obszar nie oznacza jedynie oddziaływania ponadnormatywnego, ale każde fizycznie odczuwalne oddziaływanie przedsięwzięcia, np. w przypadku, gdy powoduje ono hałas, oddziaływanie przedsięwzięcia będzie się rozciągało na takim obszarze, na jakim ten okaże się słyszalny, a nie jedynie w granicach, w których hałas będzie przekraczał dopuszczalne normy),
·        dla obu grup: w przypadku przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie kopalin, prowadzonych w granicach przestrzeni niestanowiącej części składowej nieruchomości gruntowej, zamiast kopii ww. mapy – mapę sytuacyjno-wysokościową, sporządzoną w skali umożliwiającej szczegółowe przedstawienie przebiegu granic terenu, którego dotyczy wniosek, oraz obejmującą obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie,
·        dla obu grup: dla przedsięwzięć, dla których organem prowadzącym postępowanie jest regionalny dyrektor ochrony środowiska – wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.), jeżeli plan ten został uchwalony albo informację o jego braku. Nie dotyczy to wniosku o wydanie d.o.ś.u. dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012 oraz dla tych wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin,
·        dla obu grup: wypis z ewidencji gruntów obejmujący przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie oraz obejmujący obszar, na który będzie ono oddziaływać.
Zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego
Zgodnie z art. 80 ust. 2 ustawy o.o.ś., właściwy organ „wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Nie dotyczy to d.o.ś.u. wydawanej dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012 oraz dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin”.
 
O.o.ś. dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko
W odniesieniu do przedsięwzięć z II grupy organ prowadzący postępowanie (wydający decyzję środowiskową) przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne (selekcję indywidualną, screening), w ramach którego rozważa, czy dla danego przedsięwzięcia potrzebne jest przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (o.o.ś.) (wykonanie raportu, przeprowadzenie udziału społeczeństwa i udziału społeczeństwa).
Zgodnie z art. 63, ust. 1 ustawy o.o.ś., obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, uwzględniając łącznie następujące uwarunkowania:
1)      rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, z uwzględnieniem jego skali i wielkości zajmowanego terenu oraz ich wzajemnych proporcji, powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, wykorzystywania zasobów naturalnych, emisji i występowania innych uciążliwości, ryzyka wystąpienia poważnej awarii, przy uwzględnieniu używanych substancji i stosowanych technologii,
2)      usytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska, w szczególności przy istniejącym użytkowaniu terenu, zdolności samooczyszczania się środowiska i odnawiania się zasobów naturalnych, walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz uwarunkowań miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, uwzględniające obszary: wodno-błotne oraz inne o płytkim zaleganiu wód podziemnych, wybrzeży, górskie lub leśne, objęte ochroną (w tym strefy ochronne ujęć wód i obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych), wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt lub ich siedlisk bądź siedlisk przyrodniczych objętych ochroną (w tym obszary Natura 2000 oraz pozostałe form ochrony przyrody). Ponadto w ramach tego należy uwzględnić obszary: na których standardy jakości środowiska zostały przekroczone, jak również te o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub archeologiczne. Przy lokalizowaniu przedsięwzięcia, które uwzględnia uwarunkowywania m.p.z.p. należy także brać pod uwagę: gęstość zaludnienia, obszary przylegające do jezior oraz uzdrowiska i tereny ochrony uzdrowiskowej,
3)      rodzaj i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do uwarunkowań wymienionych w pkt 1 i 2, wynikające z: zasięgu oddziaływania obszaru geograficznego i liczby ludności, na którą przedsięwzięcie może oddziaływać, transgranicznego charakteru oddziaływania przedsięwzięcia na poszczególne elementy przyrodnicze, wielkości i złożoności oddziaływania, z uwzględnieniem obciążenia istniejącej infrastruktury technicznej, jak również prawdopodobieństwa oddziaływania oraz czasu trwania, częstotliwości i odwracalności oddziaływania.
Opisane kryteria to kryteria selekcji, wprowadzone do polskiego prawa w ślad za załącznikiem III do dyrektywy EIA2.
Postanowienie o potrzebie przeprowadzenia o.o.ś. wydaje się zarówno w przypadku, gdy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia o.o.ś. (i nałoży na inwestora obowiązek sporządzenia raportu), jak i wtedy, gdy potrzeby takiej nie stwierdzi.
Na postanowienie o obowiązku przeprowadzenia o.o.ś. przysługuje zażalenie (art. 65 ust. 2 ustawy o.o.ś.). Z kolei na postanowienie o odstąpieniu od o.o.ś. zażalenie nie przysługuje, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 141 kpa na postanowienia wydane w toku postępowania (niekończące postępowania) zażalenie przysługuje tylko wówczas, gdy jakiś przepis wyraźnie tak stanowi. Tymczasem w odniesieniu do postanowienia o odstąpieniu od o.o.ś. żaden przepis nie przewiduje złożenia zażalenia.
Obowiązek przeprowadzenia o.o.ś. stwierdza się obligatoryjnie, jeżeli możliwość realizacji przedsięwzięcia jest uzależniona od ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania (art. 63 ust. 3 ustawy o.o.ś.).
Zgodnie z art. 65 ust. 3 ustawy o.o.ś. uzasadnienie postanowienia dotyczącego potrzeby lub braku potrzeby przeprowadzenia o.o.ś., niezależnie od wymagań wynikających z kpa, musi zawierać informacje o uwarunkowaniach, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy o.o.ś., uwzględnionych przy wydawaniu postanowień, czyli o zastosowanych przez organ kryteriach selekcji.
 
Opinie w ramach postępowania kwalifikacyjnego
Zgodnie z art. 64 ustawy o.o.ś. postanowienia dotyczące potrzeby lub braku potrzeby przeprowadzenia o.o.ś., organ prowadzący postępowanie wydaje po zasięgnięciu opinii: regionalnego dyrektora ochrony środowiska lub państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, jeśli dane przedsięwzięcie wymaga jednej z następujących decyzji: pozwolenia na budowę lub na rozbiórkę obiektów jądrowych, o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w.z.i.z.t.) zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięć Euro 2012.
Organ zasięgający opinii przedkłada: wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach., kartę informacyjną przedsięwzięcia oraz wypis i wyrys z m.p.z.p., jeżeli plan ten został uchwalony albo informację o jego braku. Nie dotyczy to opinii w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012 oraz dla tych wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin.
Organy opiniujące przy wydawaniu swoich opinii mają obowiązek uwzględnić łącznie uwarunkowania, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy o.o.ś. (kryteria selekcji).
Mimo że ustawa o.o.ś. wyraźnie tego nie określa, opinie te wydawane są w formie postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.
 
Uzgodnienia i opinie przed wydaniem d.o.ś.u.
Przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli była przeprowadzana ocena oddziaływania na środowisko z raportem i udziałem społeczeństwa (a więc dla wszystkich przedsięwzięć z I grupy i tych z drugiej grupy, dla których obowiązek oceny stwierdzono po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, czyli selekcji), organ właściwy do wydania tej decyzji uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska (chyba że organem wydającym decyzję środowiskową jest właśnie RDOŚ – wtedy, zgodnie z art. 6 ustawy o.o.ś., wymogu uzgadniania nie stosuje się). Poza tym zasięga on również opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego organu (w przypadku dróg, linii kolejowych, napowietrznych linii elektroenergetycznych, instalacji do przesyłu ropy naftowej, produktów naftowych, substancji chemicznych lub gazu i sztucznych zbiorników wodnych z I grupy) bądź państwowego powiatowego inspektora sanitarnego (w przypadku pozostałych przedsięwzięć), jeśli dane przedsięwzięcie wymaga jednej z następujących decyzji: pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę obiektów jądrowych, w.z.i.z.t., zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji autostrady, decyzji o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięć Euro 2012.
Opinia inspektora sanitarnego i uzgodnienie RDOŚ wydawane są w formie postanowienia (mimo że tylko w odniesieniu do uzgodnienia RDOŚ ustawa stanowi to wyraźnie). Na postanowienia te nie przysługuje zażalenie.
 
Treść d.o.ś.u., gdyby była o.o.ś.
Ustawa o.o.ś. różnicuje treść decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w zależności od tego, czy przed jej wydaniem była przeprowadzona o.o.ś., czy też organ w ramach postępowania kwalifikacyjnego od oceny odstąpił.
Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy o.o.ś., w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wydawanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ:
1)      określa rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia, warunki wykorzystywania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Ponadto określane są wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-13 (czyli wszystkich decyzji, przed wydaniem których wymagana jest decyzja środowiskowa). Chodzi tu w szczególności o te ujęte w projekcie budowlanym, w przypadku pozwolenia na budowę lub zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oraz wymogi w zakresie przeciwdziałania skutkom awarii przemysłowych, w odniesieniu do przedsięwzięć zaliczanych do zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnych awarii w rozumieniu ustawy P.o.ś. oraz ograniczania transgranicznego oddziaływania na środowisko w odniesieniu do przedsięwzięć, dla których przeprowadzono postępowanie w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko,
2)      w przypadku, gdy z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika potrzeba wykonania kompensacji przyrodniczej, stwierdza konieczność wykonania tej kompensacji oraz zapobiegania, ograniczania oraz monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, nakłada obowiązek tych działań,
3)      w przypadku, o którym mowa w art. 135 ust. 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, stwierdza konieczność utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania,
4)      przedstawia stanowisko w sprawie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę lub zezwolenia na realizację inwestycji drogowej. Organ bierze tu pod uwagę okoliczności:
  • posiadane na etapie wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dane na temat przedsięwzięcia nie pozwalają wystarczająco ocenić jego oddziaływania na środowisko:
  • ze względu na rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia oraz jego powiązania z innymi przedsięwzięciami istnieje możliwość kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie,
  • istnieje możliwość oddziaływania przedsięwzięcia na obszary wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt lub ich siedlisk albo siedlisk przyrodniczych objętych ochroną, w tym obszary Natura 2000 oraz pozostałe formy ochrony przyrody,
5)      może nałożyć na wnioskodawcę obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej, określając jej zakres i termin przedstawienia.
Załącznikiem do decyzji jest charakterystyka przedsięwzięcia.
Rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia
Wskazywane w decyzji dane na temat rodzaju przedsięwzięcia pochodzić będą ze złożonego przez inwestora wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów (raportu).
W praktyce problemy rodzi rozstrzygnięcie, w jaki sposób w decyzji powinno się określić „miejsce realizacji przedsięwzięcia”, a mianowicie, czy należy tu wskazać konkretne numery działek ewidencyjnych, czy też miejsce realizacji przedsięwzięcia można określić w sposób opisowy. Problem ten jest aktualny, w szczególności w odniesieniu do inwestycji liniowych (np. wodociągów, kanalizacji, dróg). Na etapie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (podobnie jak w przypadku decyzji w.z.i.z.t.) inwestor nie musi jeszcze posiadać prawa do dysponowania na cele budowlane nieruchomością, na której ma zamiar zlokalizować przedsięwzięcie (będzie musiał je okazać dopiero na etapie pozwolenia na budowę).
Problem powstaje więc w przypadku, gdy np. planowany wodociąg, w stosunku do którego inwestorem jest gmina miałby przebiegać nie tylko przez tereny należące do gminy, ale również przez grunty prywatne. Często inwestor w fazie uzyskiwania decyzji środowiskowej jeszcze nie wie, czy potem, na etapie pozwolenia na budowę, uda mu się uzyskać zgodę właścicieli nieruchomości na przeprowadzenie wodociągu przez ich działki. W przypadku problemów z jej zdobyciem inwestycja prowadzona jest często przez inne działki. Problem wiązałby się więc ze wskazaniem w decyzji środowiskowej konkretnych numerów ewidencyjnych i późniejszą zmianą przebiegu wodociągu (co jednocześnie powodowałoby zmianę zakresu oddziaływania przedsięwzięcia).
Przepisy ustawy o.o.ś. (ani tym bardziej dyrektywy EIA) nie rozstrzygają wyraźnie tego problemu. Nie wskazują one zwłaszcza, że wskazanie miejsca realizacji przedsięwzięcia ma nastąpić właśnie przez ustalenie konkretnych numerów działek. Miejsce realizacji przedsięwzięcia może więc być określone w inny sposób, byle było to wystarczająco jasne dla stron postępowania, w tym inwestora. Jak najbardziej można więc określić miejsce budowy wodociągu poprzez wskazanie ulicy, wzdłuż której będzie przebiegać.
 
Konieczne wymagania
Istnieją co najmniej dwa możliwe podejścia do określenia wymagań koniecznych do uwzględnienia w projekcie budowlanym.
Pierwsze polegałoby na ujęciu w decyzji środowiskowej konkretnych rozwiązań, jakie mają być zastosowane przy budowie przedsięwzięcia (np. zamontowanie odpowiednich filtrów czy innych urządzeń chroniących środowisko). W praktyce wskazania do takich rozwiązań organ wydający decyzję mógłby zaczerpnąć z przedstawionego mu raportu o.o.ś., który albo sam proponowałby już ich zastosowanie, albo opisywał przyszłe przedsięwzięcie na takim poziomie szczegółowości, że określenie w decyzji odpowiednich rozwiązań byłoby możliwe.
Umieszczenie w raporcie odpowiednich zapisów wymagałoby zapewne już na bardzo wczesnym etapie wstępnej współpracy autorów raportu i projektu budowlanego. Tymczasem często na etapie decyzji środowiskowej, zwłaszcza w odniesieniu do przedsięwzięć realizowanych przez samorządy, wykonawca projektu budowlanego nie jest jeszcze wybrany (bywa to przedmiotem osobnego przetargu), co uniemożliwia tego typu współpracę.
Podejście drugie polegałoby na określeniu w decyzji środowiskowej jedynie niejako celu, jaki ma być osiągnięty przez odpowiednie ukształtowanie projektu budowlanego, np. wskazanie, że ma on zawierać takie rozwiązania, aby pochodzące z danej instalacji ścieki spełniały określone parametry. Nie wydaje się jednak, aby takie ustalenie wymagań dla projektu budowlanego rzeczywiście realizowało cel omawianego tu przepisu. Organ wydający pozwolenia na budowę miałby prawdopodobnie trudności ze zweryfikowaniem, czy przedstawiony projekt budowlany istotnie zapewnia osiągnięcie założonych w decyzji środowiskowej celów (np. osiągnięcie odpowiednich parametrów ścieków). Poza tym stosowanie tego podejścia mogłoby prowadzić do prostego wpisywania do decyzji treści przepisów określających określone standardy jakości środowiska lub emisyjne.
 
Treść decyzji gdy nie było o.o.ś.
Zgodnie z art. 84 ustawy o.o.ś., w przypadku, gdy w ramach postępowania w sprawie decyzji środowiskowej nie została przeprowadzona o.o.ś., w decyzji środowiskowej organ stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Wówczas charakterystyka przedsięwzięcia i karta informacyjna przedsięwzięcia stanowią załączniki do decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Mimo że art. 84 ustawy o.o.ś. wskazuje jedynie, że w decyzji stwierdza się brak potrzeby przeprowadzenia o.o.ś., to należy wziąć pod uwagę także art. 71 ust. 1, zgodnie z którym „decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia”.
Art. 71 ust. 1 ustawy o.o.ś. odnosi się do wszystkich decyzji środowiskowych, nie tylko tych w ramach których przeprowadzano o.o.ś. Oznacza on, że także w przypadku, gdy nie przeprowadzano o.o.ś., organ może określić środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia (podobnie jak działo się to pod rządami ustawy P.o.ś., kiedy w praktyce organy określały środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia także w przypadku, gdy nie był sporządzany raport).

 

 

 
Źródła
1. Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (DzU z 2008 r. nr 199, poz. 1227, ze zm.)
2. Dyrektywa Rady nr 97/11/WE z 3 marca 1997 r. zmieniająca dyrektywę 85/337/EWG w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre publiczne i prywatne przedsięwzięcia na środowisko.
 
 
mec. Magdalena Bar
Jendrośka Jerzmański Bar i Wspólnicy.
Prawo gospodarcze i ochrony środowiska
 
 
dr Jerzy Jendrośka
Uniwersytet Opolski
Jendrośka Jerzmański Bar i Wspólnicy.
Prawo gospodarcze i ochrony środowiska
 

Od redakcji: W kolejnym wydaniu opublikowana zostanie trzecia część artykułu dotycząca skutków prawnych i przesłanek odmowy wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.