Ustawa o drogach publicznych uchwalona 21 marca 1985 r., w warunkach istotnie odbiegających od dzisiejszych, w zakresie zarówno systemu sprawowania władzy, jak i warunków funkcjonowania gospodarki, była wielokrotnie nowelizowana. Każda zmiana dostosowywała jej zapisy do zmieniających się warunków polityczno-gospodarczych kraju, co wywoływało istotne przemiany zarówno w strukturach organizacyjnych drogownictwa, jak i podziale majątku drogowego pomiędzy zarządców dróg.

Zmiany te jednak tylko w niewielkim stopniu prowadziły do zwiększenia spójności zapisów ustawy z innymi ważnymi dla dróg aktami prawnymi. W ograniczonym stopniu przyczyniały się do usuwania zapisów nieprzystających do nowej sytuacji, a nawet „martwych”. Dlatego też środowisko drogowców, w tym drogowców samorządowych, wielokrotnie zgłaszało postulaty podjęcia stosownych inicjatyw legislacyjnych, mających na celu przygotowanie nowej ustawy o drogach publicznych. Projekty wykonywane były przez niezależne zespoły drogowców, a także firmowane przez różne organizacje, np. Związek Miast Polskich. Propozycje te stawały się podstawą do środowiskowej dyskusji, dopiero jednak rok 2002 stał się przełomowym w zakresie prac nad nową ustawą, gdyż inicjatywa drogowców samorządowych znalazła swój odzew w Ministerstwie Infrastruktury.

Dotychczasowe kierunki nowelizacji ustawy o drogach publicznych

W 1994 r. powstały w GDDP założenia do nowej ustawy. Propozycje dotyczyły...