Prowadzenie rewitalizacji: organizacja przedsięwzięcia i zarządzanie programem
Na początku ostatniej dekady ubiegłego wieku przy pracach nad kolejnym projektem ustawy regulującej rewitalizację dostrzeżono użyteczność wskazania szczególnej cechy – wyróżnika, pozwalającego na jednoznaczne odróżnienie rewitalizacji od innych instrumentów zarządzania miastem.
Istotę i sens rewitalizacji upatrywano w specjalnej metodzie oddziaływania na te, delimitowane terytorialnie, elementy struktury miasta (funkcjonalno-przestrzennej i społeczno-gospodarczej), w których obumarły składniki uznawane za decydujące dla utrzymania zdolności do sukcesji, adaptacji i rozwoju. Metoda ta jest szczególna, kompleksowa, trudna i skomplikowana, daje jednak największe prawdopodobieństwo trwałych zmian jakościowych i ilościowych. Z uwagi na silne zróżnicowanie miast – nie tylko w kwestii wielkości, układu funkcjonalno-przestrzennego, uwarunkowań historycznych oraz odmienności potrzeb i aspiracji mieszkańców, ale także odmiennego stopnia gotowości lokalnej reprezentacji politycznej do podejmowania długofalowych decyzji i zobowiązań – przedstawiono wówczas rozwiązanie, pozwalające na relatywizację znaczenia pojęcia „rewitalizacja”. Dokonano tego poprzez odniesienie do dwóch uniwersalnych, lecz lokalnie parametryzowanych wyznaczników: kryzys i jakość życia. Taka definicja wynika z rozumienia rewitalizacji jako p...
