W celu zapewnienia powszechności występowania drzew i krzewów niezbędne jest wypracowanie rozwiązań gwarantujących im skuteczną ochronę. Niestety, w obowiązującej Konstytucji RP brak jest jednoznacznego określenia standardów odpowiedzialności administracyjnej. W związku z tym prawidłowość obowiązujących rozwiązań stanowiących podstawę wymierzania kar pieniężnych za usunięcie drzew znajdujących się poza lasami budzi wątpliwości. Jakie to rodzi skutki?

W polskim systemie prawnym podstawą skutecznej ochrony drzew i krzewów znajdujących się poza lasami w głównej mierze są rozwiązania wynikające z Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU z 2013 r. poz. 627, z późn. zm.). Podstawowym instrumentem prawnym zapewniającym ochronę drzew i krzewów jest wynikająca z art. 83 ust. 1 tego aktu prawnego konieczność uzyskania zezwolenia na ich usunięcie (poza wyjątkami wynikającymi z ust. 6 tego przepisu). Sprawcy naruszenia tego obowiązku, zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody, groziła kara pieniężna wymierzana w trybie odpowiedzialności administracyjnej. Wielkość tej kary ma ? w myśl art. 89 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody ? charakter zobiektywizowany i ustala się ją w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4-6. Tego typu rozwiązania niewątpliwie stanowią istotne ograniczenie konstytucyjnie chronionego prawa własności do nieru...