Magnolia Wilsona Magnolia wilsonii (Finet et Gagnep.) Rehd. należy do rodziny magnoliowatych (Magnoliaeae). W stanie naturalnym występuje w trzech prowincjach chińskich: we wschodnim Sikang, w północnym Junnanie i w zachodnim Syczuanie. Rośnie tam w lasach, zaroślach oraz na terenach otwartych, a w górach do wysokości 2000?3400 m n.p.m. W pierwszej z wymienionych prowincji odkrył ją w 1904 r. sławny ?łowca roślin? Ernest Henry Wilson (1876­?1930) i wprowadził do uprawy w Anglii.

W Polsce magnolia Wilsona jest spotykana rzadko, zaledwie w kilku ogrodach botanicznych i arboretach. W centrum kraju w czasie surowych zim w różnym stopniu podmarza lub nawet przemarza. W Arboretum SGGW w Rogowie (woj. łódzkie) przy temperaturze około -31°C została silnie uszkodzona. W Arboretum w Glinnej (woj. zachodniopomorskie) po zimie 2005/2006 przy temperaturze ok. -26°C uszkodzeń mrozowych nie było wcale. Klimat w tym województwie jest łagodniejszy ze względu na wpływy Oceanu Atlantyckiego. Ale odporność na mróz jest warunkowana zmiennością osobniczą poszczególnych okazów magnolii. Jedne ze swej natury są bardziej wytrzymałe, inne mniej. Łagodne zimy występujące u nas od wielu lat mogą się przyczynić do jej większego rozpowszechnienia, podobnie, jak innych bardziej wrażliwych gatunków drzew, krzewów i bylin.

Opis

Magnolia Wilsona rośnie w formie drzewa lub krzewu o wysokości do 10 m, o liściac...